สวัสดีครับเพื่อนพันทีป ผมมีเรื่องนึงอยากจะเเชร์ให้ฟังซึ่งเป็นเรื่องของผมเอง
ผมได้คบกับ ผญคนนึง อายุ ต่างกัน2ปี เธออายุมากกว่า คบกันได้ซํกพักผมก็ตัดสินใจไปอยู่กับเธอ ซึ่งขับรถไป 700 กม. เเล้วก็ดูเเลเขาเทคเเคร์ เอาใจ หาเวลาว่างให้เธอได้ตลอด เเล้วมาวันนึงทะเลอะกัน จนเขาหนีผมไป เเต่ไม่ได้ทะเลอะกันเพราะมีคนอื่น ตอนนั้นผมไม่รู้จักใครเลยนอกจากเธอ ไปหาที่ทำงานเพื่อนร่วมงานก็ช่วยปิดบังไม่บอกผมรู้ ไม่รับสาย ไม่ติดต่อ เเถมบล็อกไปอีก ผมอ้างว้างมากครับตอนนั้น คือเดินทางไป 700 กม เพื่อไปหาเธอเเต่พอทะเลอะกัน ก็หนีไปดื้นๆ หลังจากนั้นผมก็เดินทางกลับมาบ้าน เพราะว่า เสียใจมาก เเล้วผ่านไป เดือนกว่าๆ เขาติดต่อมาหาพ่อผม ผมก็ได้รู้จักเบอร์ใหม่ของเขา ก็เลยโทรไปหา หลังจากนั้นผมก็ได้เดินทางไปหาเขาอีกครั้งเเต่ ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม เขาไม่ค่อยเเคร์ความรู้สึกผม ผมพยามทำดีทุกอย่าง ไม่ว่าเป็นการเอาใจเพื่มขึ้น ดูเเลมากชึ้น เเต่ผมขอเขาว่า เเค่ความเข้าใจ เวลาพูดอะไรคิดก่อนพูด เขาก็กลับเหวียงใส่ผม วันนึงหลายๆรอบ ดูคำคานไปหมด เเต่ปากบอกว่ารัก ผมเสียใจทุกครั้งที่เขาเหวียงใส่ผม ความผิดผมดูเป็นเรื่องใหญ่ไปซักทั้งหมด เขาผิดเขาดูเรื่องเล็กๆไปเลย เวลาผมน้อยใจผมพูดขึ้นมา เขาก็มาคำคานใส่ผม ผมรู้สึกว่า น้อยใจอะไรก็พูดไม่ได้เลยหรอ ผมพยามบอกเขา ทุกวันนี้ที่ยอมที่อยู่เพราะรักนะ ขอเเค่ความเข้าใจไม่ได้เลยหรอ เหมือนผมเป็นของตาย
เรื่องเงินผมไม่ยอมให้เดือนร้อนเขาเลย เเถมยังช่วยเหลือเขาอีกด้วย แหวนทองก็วื้อให้ เเต่ทำไมยิ่งให้เหมือนยิ่งไม่มีค่า
สุดท้ายนี้ผม ผมเดินทางมา 700 กม. (ขับรถ) เพื่ออะไร ผมควรทำยังไงดีครับ
เราเเคร์เขามากไปหรือป่าว
ผมได้คบกับ ผญคนนึง อายุ ต่างกัน2ปี เธออายุมากกว่า คบกันได้ซํกพักผมก็ตัดสินใจไปอยู่กับเธอ ซึ่งขับรถไป 700 กม. เเล้วก็ดูเเลเขาเทคเเคร์ เอาใจ หาเวลาว่างให้เธอได้ตลอด เเล้วมาวันนึงทะเลอะกัน จนเขาหนีผมไป เเต่ไม่ได้ทะเลอะกันเพราะมีคนอื่น ตอนนั้นผมไม่รู้จักใครเลยนอกจากเธอ ไปหาที่ทำงานเพื่อนร่วมงานก็ช่วยปิดบังไม่บอกผมรู้ ไม่รับสาย ไม่ติดต่อ เเถมบล็อกไปอีก ผมอ้างว้างมากครับตอนนั้น คือเดินทางไป 700 กม เพื่อไปหาเธอเเต่พอทะเลอะกัน ก็หนีไปดื้นๆ หลังจากนั้นผมก็เดินทางกลับมาบ้าน เพราะว่า เสียใจมาก เเล้วผ่านไป เดือนกว่าๆ เขาติดต่อมาหาพ่อผม ผมก็ได้รู้จักเบอร์ใหม่ของเขา ก็เลยโทรไปหา หลังจากนั้นผมก็ได้เดินทางไปหาเขาอีกครั้งเเต่ ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม เขาไม่ค่อยเเคร์ความรู้สึกผม ผมพยามทำดีทุกอย่าง ไม่ว่าเป็นการเอาใจเพื่มขึ้น ดูเเลมากชึ้น เเต่ผมขอเขาว่า เเค่ความเข้าใจ เวลาพูดอะไรคิดก่อนพูด เขาก็กลับเหวียงใส่ผม วันนึงหลายๆรอบ ดูคำคานไปหมด เเต่ปากบอกว่ารัก ผมเสียใจทุกครั้งที่เขาเหวียงใส่ผม ความผิดผมดูเป็นเรื่องใหญ่ไปซักทั้งหมด เขาผิดเขาดูเรื่องเล็กๆไปเลย เวลาผมน้อยใจผมพูดขึ้นมา เขาก็มาคำคานใส่ผม ผมรู้สึกว่า น้อยใจอะไรก็พูดไม่ได้เลยหรอ ผมพยามบอกเขา ทุกวันนี้ที่ยอมที่อยู่เพราะรักนะ ขอเเค่ความเข้าใจไม่ได้เลยหรอ เหมือนผมเป็นของตาย
เรื่องเงินผมไม่ยอมให้เดือนร้อนเขาเลย เเถมยังช่วยเหลือเขาอีกด้วย แหวนทองก็วื้อให้ เเต่ทำไมยิ่งให้เหมือนยิ่งไม่มีค่า
สุดท้ายนี้ผม ผมเดินทางมา 700 กม. (ขับรถ) เพื่ออะไร ผมควรทำยังไงดีครับ